Przed wojną

Aleksandra Pilsudska

Aleksandra Piłsudska, pierwsza patronka szkoły,

W okresie międzywojennym Żoliborz był dynamicznie rozbudowującą się dzielnicą. Powstały tu nowe osiedla, a wraz z nimi szkoły powszechne i średnie. Od 1918 roku istniało już męskie, państwowe gimnazjum im. Józefa Poniatowskiego oraz założone nieco później żeńskie, prywatne gimnazjum Sióstr Zmartwychwstanek. Brakowało natomiast państwowego gimnazjum żeńskiego i wiele dziewcząt musiało dojeżdżać do szkół w centrum Warszawy. Dlatego grono wojskowych (rodziców przyszłych uczennic, m.in. płk Michał Grossek, mjr Jan Janota, płk Karol Heczko) skupionych przy Mieszkaniowej Spółdzielni Oficerskiej utworzyło Komitet Organizacyjny Szkoły Średniej dla Dziewcząt. W 1935 roku dla potrzeb nowej szkoły przystosowano pierwsze piętro mieszczącego się przy placu Inwalidów Hotelu Oficerskiego. Szkoła otrzymała 14 sal mieszczących 5 klas gimnazjalnych. Na dyrektorkę powołano dr Janinę Lubecką. 9 września 1935 r. szkoła rozpoczęła działalność jako filia Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, ale już w następnym roku szkolnym uzyskała własny statut, numer XVI i imię Aleksandry Piłsudskiej. W dniu 4 listopada 1936 roku odbyła się uroczystość poświęcenia sztandaru szkoły, którego rodzicami chrzestnymi zostali Aleksandra Piłsudska i płk Michał Grossek. W roku 1937 wydano w szkole po raz pierwszy tzw. małą maturę, którą kończyła się nauka w gimnazjum. W roku szkolnym 1938/1939 szkoła obejmowała czteroletnie gimnazjum i dwuletnie liceum o profilu humanistycznym i przyrodniczym. W tym samym roku przeprowadzono ierwszą i jedyną przed wojną maturę. Rok szkolny 1938/39 był rokiem intensywnych przygotowań do wojny. Wiosną 1939 r. harcerki XVI Gimnazjum i Liceum zdawały egzamin z odbytych kursów w zakresie służby sanitarnej, łączności i opieki nad dziećmi. 27 sierpnia 1939 r. wszystkie otrzymały przydział stanowisk na wypadek wybuchu wojny.

II wojna światowa

powstanie large

We wrześniu 1939 r. bomba lotnicza przeorała budynek aż do piwnic. Gospodarz budynku, Oficerska Spółdzielnia Mieszkaniowa, natychmiast po ustaniu działań wojennych przystąpiła do usunięcia zniszczeń. Tymczasem 16 października 1939 r. władze okupacyjne pod pozorem rozprzestrzeniającej się epidemii tyfusu nakazały zamknięcie szkoły. Lokal przy pl. Inwalidów przydzielono Szkole Powszechnej nr 12, Urzędowi Skarbowemu, i Radzie Głównej Opiekuńczej. Przez cały okres okupacji dyrektor Lubecka koordynowała pracę oficjalnie działających szkół i kursów (Prywatna Szkoła Ogrodnicza Marii Wipszyckiej, kursy przygotowujące do szkół zawodowych II stopnia ) z pracą na tajnych kompletach, utrzymując kontakt z tajną organizacją Dyrektorów Szkół Średnich i Delegaturą Rządu. Dzień 1 sierpnia 1944 roku rozpoczął najtrudniejszy, a dla wielu uczennic Gimnazjum i Liceum im. A. Piłsudskiej ostatni w życiu egzamin. Dziewczęta brały udział w powstańczych walkach w różnych miejscach Warszawy, ale przede wszystkim na Żoliborzu i Bielanach, w zgrupowaniach: „Żaglowiec”, „Żyrafa”, „Żbik”, „Żmija”, „Żubr”, „Żniwiarz”, 228 pluton łączności przy dowództwie Obwodu AK „Żywiciel”, 566 pluton artylerii przeciwlotniczej. Imiona i nazwiska tych, które nie przeżyły czasu walki, wyryte są na tablicy pamiątkowej znajdującej się w obecnym gmachu szkoły.

Lata powojenne

lata ppwojenne

6 marca 1945 r. dyr. Lubecka razem z dyrektorem Szkoły Męskiej im. J. Poniatowskiego, Tadeuszem Dąbrowskim, rozpoczęli organizację wspólnej szkoły przy pl. Inwalidów. W latach 1945/46 powróciło wiele osób z dawnego grona pedagogicznego. Pierwsze powojenne matury noszą datę 25 lipca 1945 roku. Wydano wówczas 22 świadectwa dojrzałości. Po odejściu dr Janiny Lubeckiej, która musiała przenieść się na Wybrzeże, dyrektorem została, na krótko, Zofia Ringmanowa, nauczycielka fizyki i chemii, a w 1946 r. Ewa Modzelewska-Egerowa, dotychczasowa wicedyrektor, nauczycielka historii, pracująca w szkole od 1935 r. 1 września 1948 r. weszła w życie reforma szkolnictwa. Powołano jedenastoletnią szkołę ogólnokształcącą. W tym samym czasie zmieniono patrona szkoły, ponieważ władze komunistyczne nie dostrzegły w Aleksandrze Piłsudskiej działaczki lewicowej, a jedynie żonę wroga bolszewizmu. Na nową patronkę szkoły wybrano Stefanię Sempołowską, działaczkę społeczną, nauczycielkę, publicystkę, autorkę podręczników szkolnych i powieści dla młodzieży. W 1948 r. gimnazjum męskie opuściło gmach przy pl. Inwalidów, ale dla pozostałych jedenastu roczników dziewcząt nawet dwa piętra dawnego Hotelu Oficerskiego okazały się za małe. Z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego powstał więc Komitet Budowy Szkoły. Szkoły nie ominęły trudne doświadczenia okresu stalinowskiego. We wrześniu 1951 r. została aresztowana dyrektor Ewa Egerowa, oskarżona o współpracę z AK. W roku szkolnym 1951/52 funkcję dyrektora sprawowała wicedyrektor Janina Kędzierska. W roku następnym na dyrektora powołano Henryka Wierzchowskiego, nauczyciela historii. W roku 1953/54 funkcję tę przejęła Stanisława Jankowska, a w roku 1954/55 Izabella Składkowska. W roku 1956 – w roku odwilży i amnestii powróciła zrehabilitowana dyrektor Ewa Egerowa i kierowała szkołą do czasu przejścia na emeryturę w roku 1975. Funkcję wicedyrektora sprawowała Irena Kłoczewiakowa, nauczycielka matematyki, a po jej tragicznej śmierci w roku 1970 stanowisko to objęła Barbara Drzewiecka, nauczycielka geografii. 13 października 1956 r. szkoła przeniosła się z placu Inwalidów do nowego gmachu przy ulicy Stołecznej 5.

Lata 60., 70. i 80.

lata 70

W 1961 roku podjęto decyzję o kolejnej reformie oświatowej zlikwidowano „jedenastki”, wydłużając jednocześnie o rok naukę w szkole podstawowej. W konsekwencji reformy w gmachu przy ulicy Stołecznej 5 współistniały dwie szkoły: Szkoła Podstawowa nr 16 i Liceum Ogólnokształcące nr XVI. W 1968 roku Szkoła Podstawowa otrzymała numer 267 i została przeniesiona na ulicę Braci Załuskich.W roku 1969 szkołę opuściła ostatnia klasa XI, realizująca program ogólnokształcącej „jedenastki”. Lata sześćdziesiąte zaowocowały jeszcze jedną ważną zmianą. W roku szkolnym 1963/64, zgodnie z decyzją Kuratorium, do szkoły przyjęto chłopców. W październiku 1965 r. Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej zostało włączone do szkół stowarzyszonych w UNESCO. Szkoła stawała się coraz bardziej znana ze względu na wysoki poziom nauczaniajęzyka francuskiego. W roku 1979 doszło do polskofrancuskiej wymiany kulturalnej. Od tego czasu wymiany młodzieży polskiej i francuskiej stały się tradycją szkoły Po odejściu na emeryturę Ewy Egerowej dyrektorem szkoły została Barbara Drzewiecka (1975 r.), a wicedyrektorem Zofia Krukowska, nauczycielka chemii. W tym czasie uczniowie i nauczyciele włączyli się w walkę o poszanowanie wolnośc myśli, słowa i wyznania. We wrześniu 1980 r. powstało Koło Nauczycielskie NSZZ „Solidarność”. Co roku na początku lutego, w rocznicę śmierci patronki szkoły, uroczyście obchodzono Święto Szkoły. W roku szkolnym 1980/81 na wniosek Koła Nauczycielskiego NSZZ „Solidarność”, Rada Pedagogiczna podjęła decyzję, że Święto Szkoły będzie obchodzone 14 października. 11 grudnia 1981 r. wywieszony został na gmachu szkoły transparent jako znak solidarności z protestującą młodzieżą Szkoły Pożarniczej. W listopadzie 1984 r. młodzież XVI Liceum uczestniczyła w pogrzebie ks. Jerzego Popiełuszki. We wrześniu 1985 r. dyrektorem szkoły została Irma Jarosz, a wicedyrektorem Halina Kalinowska. Lata 80. to rozwój klas z rozszerzonym językiem francuskim. Poza wymianami młodzieży szkoła organizowała również wakacyjne obozy językowe (Muszyna).

Po roku 89.

mazowiecki large

9 września 1990 r. Rada Pedagogiczna, której przewodniczył nowy dyrektor, Zbigniew Walasek (nauczyciel chemii), podjęła decyzję o otwarciu w Szkole sekcji dwujęzycznej z językiem francuskim. W roku 1991 r. wicedyrektorem szkoły została Anna Adamczyk, nauczycielka biologii. W roku 1991 w XVI Liceum Ogólnokształcącym im. Stefanii Sempołowskiej została utworzona klasa dwujęzyczna z językiem francuskim. W roku szkolnym 1991/92 rozpoczęła naukę pierwsza klasa „0”. Nauka w systemie dwujęzycznym (w tzw. „zerówce”) trwała pięć lat. W 1993 r., z uwagi na rozbudowany system nauczania dwujęzycznego, powołano dyrektora do spraw dwujęzyczności. Została nim Halina Duma, nauczycielka języka francuskiego. 1 września 1999 roku w związku z reformą oświaty zostało założone Gimnazjum nr 53, które wraz XVI Liceum Ogólnokształcącym tworzyło Zespół Szkół nr 12. Tym samym przestały funkcjonować tzw. klasy zerowe, a ich rolę polegającą na przygotowaniu uczniów do nauki w systemie dwujęzycznym przejęły klasy gimnazjalne. 10 maja 2002 r. Gimnazjum nr 53 otrzymało imię Stefanii Sempołowskiej. 1 września 2002 r. XVI Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej zostało przekształcone w szkołę ponadgimnazjalną o trzyletnim cyklu kształcenia. 16 września 2004 r. zmieniono nazwę szkoły na Zespół Szkół nr 53, w którego skład wchodziły: Gimnazjum Dwujęzyczne nr 53 im. Stefanii Sempołowskiej oraz XVI Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej, a 17 kwietnia 2008 r. dokonano kolejnej zmiany nazwy, która teraz brzmi: Zespół Szkół nr 53, w którego skład wchodzą Gimnazjum Dwujęzyczne nr 53 im. Stefanii Sempołowskiej oraz XVI Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefanii Sempołowskiej. W wrześniu 2004 r. po przejściu na emeryturę Haliny Dumy dyrektorem do spraw klas dwujęzycznych została Barbara Wierzbicka-Drozdowicz, również nauczycielka języka francuskiego. W 2005 r. dyrektorem szkoły została Anna Adamczyk, a wicedyrektorem Monika Nawrocka, nauczycielka historii. W tym samym roku szkoła świętowała jubileusz 70lecia. W 2006 r. w gimnazjum otwarto, poza dwoma klasami dwujęzycznymi, jedną klasę obwodową. Ostatnia klasa obwodowa gimnazjum opuściła szkołę w roku szkolnym 2009/2010. Od 2007 r. funkcję nauczyciela koordynującego pracę sekcji dwujęzycznej pełni nauczycielka języka francuskiego, Maria Michalik. W roku jubileuszu 75-lecia Szkoły dyrektorem ponownie została Anna Adamczyk, a funkcję wicedyrektora sprawuje nadal Monika Nawrocka.

Ostatnie dziesięciolecie

W 2009 roku w naszej szkole odchodzono rocznicę 20-lecia wolontariatu, w 2015 r. otrzymaliśmy certyfikat Szkoły Wspierającej Wolontariat. Rok 2015 upłynął pod znakiem sukcesów sportowych. XVI Liceum Ogólnokształcące otrzymało Złotą Honorową Odznakę Szkolnej Ligi Siatkówki i zdobyło Puchar Szkolnej Ligi Siatkówki im. W. Wiśniewskiego.
W 2015 r. szkoła świętowała osiemdziesiątą rocznicę powstania, z tej okazji została zorganizowana sesja naukowa.
Od 8 do 26 kwietnia 2019 r. większość nauczycieli i pracowników szkoły wzięła udział w ogólnopolskim strajku pracowników oświaty. 18 kwietnia 2019 r. uczniowie, rodzice i absolwenci przygotowali dla strajkujących wspólne spotkanie wielkanocne.
Dnia 1 września 2017 weszły w życie przepisy wprowadzające ustawę Prawo Oświatowe, w związku z tym dotychczasowe Gimnazjum nr 53 zostało włączone do XVI Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. S. Sempołowskiej.
W roku szkolnym 2019/20 zostało otwartych 5 klas dla absolwentów szkoły podstawowej, w tym jedna klasa wstępna. Uczniowie w tych klasach uczą się według nowej podstawy programowej. Dla absolwentów gimnazjum stworzono 4 klasy.
W 2017r. dyrektorem szkoły została Monika Nawrocka, wicedyrektorem - Anna Adamczyk.